مادرم صبحي مي گفت : موسم دلگيري است .

من به او گفتم : زندگاني سيبي است ، گاز بايد زد با پوست .

زن همسايه در پنجره اش ، تور مي بافد ، مي خواند .

من * ودا * مي خوانم ، گاهي نيز

طرح مي ريزم سنگي ، مرغي ، ابري .

آفتابي يکدست .

سارها آمده اند .

تازه لادن ها پيدا شده اند .

من اناري را ، مي کنم دانه ، به دل مي گويم :

خوب بود اين مردم ، دانه هاي دلشان پيدا بود .

مي پرد در چشمم آب انار : اشک مي ريزم .

مادرم مي خندد .

رعنا هم .